၂၈ရက္ေန႔ဟာ က်မဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေန႔ေလး တစ္ေန႔ပါ။ ေဝးကြာေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သယ္ရင္းေလးနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခဲ့လို႔ပါ။ ခ်စ္သယ္ရင္းေလးက "စ" လံုး ကိုထြက္သြားတာ။ သူနဲ႔ မေတြ႔ရေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားတာ။ ျပန္ေတြ႔ရေတာ့ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိတယ္။ သူကလည္း က်မကိုလြမ္းတယ္။ က်မကလည္း သူ႔ကိုလြမ္းတယ္။ (သူဆိုတာ... ငယ္သယ္ရင္းေလး ေဆြေအးပါ)။
သူငယ္ခ်င္းရယ္.......
အေနေ၀းလို႔
စိမ္းသြားၿပီလို႔
မဆိုလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္...။
သူငယ္ခ်င္းရယ္.......
သူငယ္ခ်င္းသစ္ေတြ႔လို႔
ေမ့သြားၿပီလို႔မေျပာလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္...။
သူငယ္ခ်င္းရယ္.......
မင္း နဲ႔ ငါ ဟာ
ငယ္ဘ၀တည္းက
သံေယာဇဥ္
ရစ္ေႏွာင္ခဲ့တာ ၾကာၿပီမို႔
အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းသြားလည္း
မျပတ္ခိုင္မာ ၿမဲၿမံေနမွာပါ...။
တေန႔ကေပါ့......။ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ စပ္မိစပ္ရာ အေၾကာင္းေလးေတြေျပာရင္း.....။
သူငယ္ခ်င္းက သူ႕ေခြးေလးေတြ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ က်မရဲ႕ တစ္ေကာင္တည္းေသာ ေခြးေလးကို
သတိရလို႔ ဒီ post ေလးတင္ျဖစ္တာပါ။ တိရိစာၦန္ေလးေတြကို ခ်စ္လိုက္တာ။ အထူးသျဖင့္ေခြးေလးေတြကို ပိုခ်စ္တယ္.....။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေခြးေလးေတြ အရမ္းေမြးခ်င္တာ။ ေမေမကအိမ္မွာ ေပးမေမြးဘူးေလ။ ေမေမကသက္ရွိေခြးေလးေတြကို ေပးမေမြးေတာ့ သက္မဲ့ျဖစ္တဲ့ အရုပ္ေလးေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္က ေခြးေလးကိုပဲ ခ်စ္ရတာ။ သူမ်ားအိ္မ္ကေခြး အိမ္ကိုခဏ လာလည္ရင္ေတာ့ ရတယ္။ အိမ္မွာေခြးမေမြးရဘူး ဆိုေပမဲ့ က်မမွာေလ တိုးလံုဆိုတဲ့ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေတာ့ရွိဘူးတယ္။ တိုးလံုေလးက်မတို႕အိမ္ကို ေရာက္လာတာမထူးဆန္းပါဘူး။ မထူးဆန္းတဲ့ေဆာင္းတြင္း ေန႕ေလး တစ္ေန႔မွာ တိုးလံုေလးရဲ႕မိခင္ ေခြးမႀကီးက က်မတို႕အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္။ ေခြးမႀကီးကကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႔ေလ။ ေမေမကလည္း ေခြးမႀကီးကိုျမင္ေတာ့ ေမာင္းမထုတ္ရက္ တာနဲ႔ အိမ္မွာေကၽြးထားလိုက္တာ။ ဘယ္အိမ္က ေခြးမွန္းမသိဘူး။ သနားလို႔ေခၚထားတာ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေခြးမႀကီးက ေခြးေလးေတြ ေမြးၿပီးတာနဲ႔ ေသသြားတယ္။ သူ႔ကေလး ေလးေတြလည္း အကုန္ေသကုန္တယ္။ ၀၀တုတ္တုတ္နဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေခြးေလး တစ္ေကာင္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ေခြးေလးေတြ ေမြးခ်င္တဲ့ က်မအတြက္ အိုေကသြားတာေပါ့....။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေခြးေလးကို တိုးလံုလို႔ နာမည္ေပးလိုက္တယ္။ တိုးလံုေလးဟာအရမ္းသနားစရာေကာင္းတာ။ သူ႔ကိုေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း သူ႔ရဲ႕မိခင္လည္းေသ....... သူ႕ေမြးခ်င္းေတြလည္းေသ....နဲ႕....။ တိုးလံုေလးအတြက္ က်မတို႔မိသားစုအလုပ္ေတြရႈပ္ကုန္တာေပါ့။ ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့ေလ သူ႔ကိုေစာင္ေတြနဲ႔ ေသခ်ာထုပ္ပိုးၿပီးမွ သိပ္ရတာ။ ႏြားႏို႕ေတြ ဘီစကစ္ေတြ ေကၽြးေတာ့ တိုးလံုေလးဟာ နဂိုထက္ပိုၿပီး ၀တုတ္လာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ က်မသြားတဲ့ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္နဲ႕လိုက္ေနတာ။ တစ္အိမ္လံုးမွာမွ သူကက်မကိုပိုၿပီးခင္တာေလ။ စိတ္မေကာင္းစရာ ေကာင္းတာကေလ တိုးလံုေလးကို က်မတို႔ ဂရုတစိုက္ ေကၽြးေမြးခဲ့ေပမဲ့ တိုးလံုေလးဟာ ေသသြားရွာတယ္။ အဲဒီေန႔က က်မေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္။ ေမေမက အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာ တိရိစာၦန္ေလးေတြ မေမြးခ်င္တာတဲ့...။ ခုလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္သြားရင္ စိတ္မေကာင္းလို႔တဲ့....။
က်မရဲ႕....တိုးလံုေလးကို သတိရလို႔ ေရးလိုက္တာပါ.....။
Tuesday, January 15, 2008
၀မ္းသာဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးေရ။
မင္းရဲ႕ဆႏၵေတြျပည့္၀ခဲ့ပါၿပီ။ အတိုင္းမသိကို ေက်နပ္ပိတိ ျဖစ္မိပါတယ္။
နတ္သမီးတမွ်
လွပ လွတဲ့သူငယ္ခ်င္း
မင္းဘ၀ လိုအင္ဆႏၵ
မရမရွိ ရရွိေစသား
မင္းရည္မွန္းခ်က္
ျပည့္စံု ေအာင္ျမင္
လူတကာခ်စ္တဲ့
ဆရာ၀န္မႀကီး ျဖစ္ပါေစလို႕.......။
Wednesday, January 9, 2008
သမိုင္းတေလွ်ာက္
တို႔ေခတ္ေရာက္
လူငယ္အားမာန္ေမြးျမဴရန္.....
မေကာင္းစိတ္ထား
ဖယ္ကာရွား
ေကာင္းဖို႔ေရာ္ရည္
ေရွ႕သို႔ခ်ီ.....
ေကာဇာသကၠရာဇ္
ႏွစ္ထူးျဖစ္
ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ႏွလံုးအစဥ္ျပံဳး.....
လိပ္စာအစံု
ေပါင္းစုပံု
ညီညြတ္စိတ္ထား
တို႔ေက်ာင္းသား။
Friday, December 28, 2007
အခုတေလာ blogger ေလာကမွာ tag ဆိုတာေလးဟာေရပန္းစားေနတယ္ဗ်ာ........
tag ဆိုတာဘာမွန္း ညာမွန္းမသိဘဲန႔ဲ ကၽြန္ေတာ္ tagခံရတာ...........
tag ဆိုေတာ့လည္း tag ရမွာေပါ့ဗ်ာ........................................
"ဒီဇင္ဘာ၃၁ရက္မွတ္တမ္းမ်ား" တဲ့........................................။
"ဒီဇင္ဘာ၃၁"......."ဒီဇင္ဘာ၃၁"........အဲ.ဘယ္ကစေရးရမလဲ......
ဒီဇင္ဘာ၃၁ရက္ဆိုမွေတာ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးရက္ေပါ့ေနာ့္။
မွတ္တမ္းရယ္လိုေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး..................................။
အေဆာင္သူဘ၀က ေပ်ာ္စရာေလးေတြကို လြမ္းတယ္ဗ်ာ..........................
မွတ္မွတ္ရရပါပဲ ဒီဇင္ဘာ၃၁ရက္... ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးရဲ႕ေမြးေန႔...............
စတုတၳႏွစ္ေက်ာင္းသူ ဘ၀ကေပါ့ဗ်ာ အေဆာင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကို
မီးပံုပြဲေလးလုပ္ၿပီး ႀကိဳခဲ့ဘူးတယ္...။ မုန္႔ေတြလည္းအမ်ားႀကီးလုပ္စားေသးတယ္။
ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြ၊ အကင္ေတြစားတယ္။ ေကာ္ဖီလည္းေသာက္တယ္... ေနာက္ၿပီး
ထန္းျမစ္ေတြလည္း ဖုတ္စားတယ္...။ အဟိေတာ္ၿပီ ေရးေတာ့ဘူး... ကိုရန္ေအာင္္္ႀကီး
စားခ်င္ေနလိမ့္မယ္။ အဲဒီညက သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ဗ်ာ တစ္ေယာက္
ခ်င္းဆီရဲ႕ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ေလးေတြ ေျပာျပခိုင္းတာ။ အနာ့္ရဲ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္ခံံစားခ်က္ေတြ
ေပၚကုန္တာေပါ့ဗ်ာ...(အဲဒါေလးေတာ့ ထည့္မေရး ပါရေစနဲ႔ေနာ္.....)။၁၂နာရီထိုးေအာင္
ေစာင့္ေနၿပီး ၁၂နာရီထိုးတာနဲ႕ အသံျပဲႀကီးေတြနဲ႔ (ဟဲဟဲ အေနာ္ပါဘူးေနာ္.....အသံျပဲတဲ့ထဲ)
"Happy New Year" လို႔ေအာ္က်တာ။ တကယ့္ ကေလးငယ္ေလး တစ္ေယာက္လိုပဲ
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပဲ။ စာေမးပြဲနီးေပမယ့္အဲဒီညကေတာ့ အပ်က္ကိုေပ်ာ္ပစ္လိုက္တယ္........လြမ္းတယ္ဗ်ာ................... ေက်ာင္းသူဘ၀က ဒီဇင္ဘာ၃၁.........................ကဲႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔.............ႏွစ္သစ္ကူးေတာ့မယ္.........မိတ္ေဆြတို႔ေရ..........။ မိတ္ေဆြတို႔ေရာ ဘယ္လိုလဲ........ အေနာ္ကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူး ေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔အေၾကြးမက်န္ခ်င္ဘူး။ ကိုရန္ေရ.............ကိုရန္ရဲ႕အေၾကြးကို ႏွစ္မကူးခင္ အေက်ဆပ္လိုက္ၿပီေနာ္................။ အေၾကြးေက်ၿပီေနာ္။:Pအားလံုးပဲႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.................။
2 comments:
Yan said...
ဂြတ္ဂြတ္ဂြတ္...
ဂလုိမွေပါ႔ဗ်ာ.
ဟဲဟဲ.
အေၾကြးေက်သြားျပီဆုိေတာ႔ ေဒ၀ါလီခံရေတာ႔ဘူးေပါ႔
ဟားဟားဟား
စကားမစပ္. ထန္းျမစ္တကယ္ဖုတ္စားတာလား
နယူးရီးယားကုိ ထန္းျမစ္နဲ႔ မၾကိဳေကာင္းဘူး သိရဲ႔လား. သူက ရွည္လုိ႔ေလ.
ပဲျမစ္နဲ႔ပဲ ၾကိဳရတယ္.ဟတ္ဟတ္ဟတ္ေအာ္ျပီဗ်ား
ထန္းျမစ္နယူးရီးယား
ပဲျမစ္နယူးရီးယား
ဟတ္ပီးနယူးရီးယားးးးးး
ခင္တဲ႔ရန္ေအာင္
December 29, 2007 4:05 AM
ေမပ်ိဳ said...
သိမ့္က ထန္းျမစ္ႀကိဳက္တယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ သဲတို႔မိသားစုလည္း
နယူးရီးယားဆို အိမ္မွာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ လုပ္ေလ့ရွိတယ္ သိလား။
၁၂နာရီေက်ာ္ရင္ သိမ့္တို႔လို ပဲ ေအာ္ၾကတာ
December 29, 2007 5:42 AM
Wednesday, December 26, 2007
ငယ္ရြယ္စဥ္မွ ကေလးဘ၀
တြယ္တာခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္
သြားတူလာတူကစားတူနဲ႔
ႏြယ္ယွက္ခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္
ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္
ပညာသင္ရင္း ၿငိတြယ္ခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္
တစ္ဦးရင္တြင္း လိုအပ္ျခင္းကို
က်န္ငါးဦးက အနစ္နာခံ၍
ျဖည့္ဆည္းေပးရန္
အသင့္ရွိေနျပန္တဲ့ သံေယာဇဥ္
သူငယ္ခ်င္း(၆)ေယာက္ၾကား
ၾကားလူ မဖ်က္သာရွိေနပါလည္း
တစ္ခါတစ္ရံ
သိပ္ေနာက္တဲ့အခါေနာက္
စိတ္ေကာက္တဲ့အခါေကာက္
မျပတ္ခိုင္မာၿမဲျမံတာက
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ပါ။ ။
linoo2007 said...
ေကာင္းတယ္ ကဗ်ာေလးက.... ဆက္ေရးပါဦး... သံေယာဇဥ္ေလး...
December 27, 2007 1:38 AM
kthuyein said...
သံေယာဇဥ္ ... သံေယာဇဥ္ ... ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ဒီကဗ်ာကို ၾကိဳက္သြားျပီ။ အားေပးလွ်က္......
December 28, 2007 1:26 AM
Tuesday, December 25, 2007
ဥေပကၡာေျခလွမ္း
ေန႔စြဲ-၁၄.၂.၂၀၀၂
တရားခံ-ကၽြန္မ
တရားလို-သူ
အခ်စ္ေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈ
ဥေပကၡာျပဳရက္သူလို႕
အခ်စ္ရံုးေတာ္မွာ
ပုဒ္မ၁၅၀၀နဲ႔
တစ္ဖက္သက္စြဲခ်က္တင္ခဲ့လို႔
"Ruby Tea House" မွာ
လက္ဖက္ရည္ႏွစ္ခြက္ႏွင့္အတူ
အယူခံ၀င္ရင္း
တယူသန္အထင္မ်ား
အျမင္ေတြမမွားရေအာင္
သစၥာတရားကိုသက္ေသျပဳ
ေလွ်ာက္လႊဲခ်က္ေတြနဲ႔ တုေခ်ခဲ့ေပမဲ့
သူကိုယ္တိုင္တရားသူႀကီးလုပ္
လမ္းခြဲႏႈတ္ဆက္စာကို
ဇြတ္အတင္း တင္ခိုင္းၿပီး
"ေမ့လိုက္ေတာ့"ဆိုတဲ့အမိန္႔ကို
သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ခ်မွတ္လိုက္တယ္...။
သူ႔အလိုက်
အခ်စ္ဆိုတာပ်က္
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကို ဖ်က္ကာ
အထက္ပါဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို
တသက္တာအတည္ျပဳရင္း
ဒူးေထာက္ေခါင္းငံု႔
အရႈံးေပးလိုက္ပါတယ္။ ။
2 comments:
သဇင္ဏီ said...
သနားပါတယ္... ကဗ်ာထဲကေကာင္မေလးက :(
December 26, 2007 10:41 PM
ေမာင္လူေအး said...
ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးတဲ႕ ေနာက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာေတာ႕ ေကာင္မေလးကို တစ္သက္တစ္ကၽြန္း ေထာင္ခ်လိုက္တယ္ ဆိုပဲဗ်... အိမ္ေထာင္ေလ... ဟ ဟ ဟ ... ကဗ်ာေလး ေကာင္းပါတယ္ဗ်ိဳ႕....
Tuesday, December 25, 2007
ေျပးေျပးလႊားလႊားက်မဘ၀
က်မဘ၀ကိုေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ မနက္မိုးလင္းအိပ္ရာထခ်ိန္ေလးကေနစေျပာပါရေစရွင္။မနက္မိုးလင္းလို႔မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္တာနဲ႔ က်မရဲ႕တစ္ေနတာလုပ္ငန္းေလးေတြကို စရေတာ့တာပါပဲ။မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီးတာနဲ႔ထမင္းအိုးဆန္ေဆးၿပီးခလုတ္ႏွိပ္ထားလိုက္တယ္။အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တို႔ဒီေန႔ဘာဟင္းခ်က္စားၾကမလဲလို႔တိုင္ပင္တယ္(ဟဲဟဲ...တိုင္ပင္တယ္ဆိုလို႔ အမ်ားႀကီးခ်က္စားေနတယ္လို႔မထင္နဲ႔ေနာ္..လူအထင္ႀကီးေအာင္ေရးလိုက္တာ။တကယ္တမ္းေတာ့ဟင္းႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ကို မနည္းမီေအာင္ခ်က္ရတယ္)။သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ဟင္းအတူတူခ်က္ၾကတယ္။ထမင္းဟင္းက်က္လို႔ နာရီၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ၇နာရီခြဲေနၿပီ။သံုးေယာက္သား အျမန္အျမန္ေရခ်ိဳးရတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ဖယ္ရီကားသမားႀကီးက၈နာရီထိုးၿပီးတာနဲ႔ တန္းထြက္တာ။အရင္ကေတာ့၈:၁၅နာရီမွထြက္တာပါ။အခုဖယ္ရီကားသမားႀကီးက မေစာင့္ေတာ့အျမန္လုပ္ရတာ။ရုံးယူဖို႔ထမင္းခ်ိဳင့္ကလည္းထည့္ရေသးတယ္။မနက္စာဆိုရင္လည္း မနက္တိုင္းလိုလိုမစားရတာက မ်ားေနတာ။ေကာဖီတစ္ခြက္ကိုေတာင္ အေျပးအလႊားေသာက္ရတယ္။ဘ၀ကခါးတယ္ေနာ္........။ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ခ်က္စားရတာဆိုေတာ့ေလ ထမင္းကစားလို႔မေကာင္းဘူး။နဂိုကမွပိန္ရတဲ့အထဲ စားမေကာင္းေတာ့စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ့ရွင္။လူလည္းၾကာရင္အရုိးပဲက်န္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။အိမ္ကေမေမကလည္းေျပာလွၿပီ "ေမ့သမီးအိမ္တစ္ေခါက္ျပန္လာတိုင္း ပိုပိုပိန္သြားတယ္တဲ့..ဘာလို႔လဲ..အလုပ္ထဲမွာပင္ပန္းလုိ႔လားလို႔"ေမးရွာတယ္။ေမေမက"သမီးရယ္အလုပ္၀င္တာမွ သံုးလေတာင္မျပည့္ေသးဘူး လူကပိန္ေနၿပီအစားမ်ားမ်ားစားပါတဲ့"။ေမေမကက်မကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာတာ။ထမင္းမစားလို႔ပိန္တယ္ဆိုၿပီး ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုႀကီးတာနဲ႔ေတာင္ လွယ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ဒီကျဖင့္ထမင္းကိုေကာင္းေကာင္းမစားခ်င္တာ။က်မဘ၀ကေတာ့ျဖင့္ အလုပ္၀င္မွပဲေျပးေျပးလႊားလႊားပါပဲ။ဖယ္ရီမီေအာင္လို႔မနက္တိုင္း ေျပးေနရတယ္။
Posted by theint at 7:24 PM
1 comments:
သဇင္ဏီ said...
အတူတူပဲ...ကုိယ့္ဟာကုိယ္ခ်က္စားမွေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲဟာ.. မစားႏုိင္ေတာ့ပိန္ပီေပါ့.. ဟီး
December 27, 2007 12:13 AM
Post a Comment
Saturday, December 22, 2007
*ထာ၀ရ.....သူငယ္ခ်င္း*
မင္းမ်က္၀န္းကအခ်စ္
တို႔ျမင္ပါတယ္ကြာ
တို႔မ်က္၀န္းကအခ်စ္
မင္းျမင္မွာပါ...။
တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကေပမဲ့
ဖြင့္ေျပာဖို႔ဆိုတာ
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာပါ.....။
ဒီေတာ့.........................
သံေယာဇဥ္ကို အခ်စ္ေျပာင္း
အျဖဴေရာင္ကို အေရာင္ဆိုးဖို႔
မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္
တို႔ႏွစ္ေရာက္ဟာ
အရင္ကေရာ အခုေရာ ေနာင္ေရာ
မေျပာင္းလဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲေပါ့။ ။
Thursday, November 29, 2007
ခ်စ္ေမေမသို႔ .....
လူ႔ေလာကႀကီးထဲေရာက္မလာခင္ကတည္းကဂရုတစိုက္ၾကင္နာယုယခဲ့ေသာ...လူ႔ေလာကႀကီးထဲကိုစတင္ေမြးဖြားေပးလိုက္ေသာ...လူ႔ေလာကႀကီးထဲေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာလည္းအၾကင္နာေတြအျပည့္အ၀ေပးခဲ့ေသာ...မိခင္လိုတစ္မ်ိဳးဖခင္လိုတစ္ဖုံေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေသာ...ငယ္ဆရာအရင္းျဖစ္ေသာ...ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့ေသာ...ယခုအရြယ္ထိေရာက္ေအာင္ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ေသာ...ခ်စ္ေသာေမေမရဲ႕ 30.11.2007 မွာက်ေရာက္တဲ့ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ေမေမရဲ႕ခ်စ္သမီးေလးႏွင့္ အတူတူေနသြားႏိုင္ပါေစလို႔....ခ်စ္ေမေမတစ္ေယာက္ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းႏွင့္ျပည့္စုံပါေစလို႔ဆႏၵျပဳရင္း..ေမြးေန႔မွာေမေမေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
မၾကင္လို၍
သူစိမ္းသြားလည္း
သူႏွင့္ျပိဳင္၍
မမုန္းရက္ပါ......
ဒီလူရင္မွာ
မင္းအတြက္
အခ်စ္မ်ားစြာ
အျမဲထာ၀ရ
သိမ္းဆည္းဆဲပါ
ခ်စ္ဦးသူရယ္....။ ။
