တစ္ေလာက က်မရဲ႕နယ္ၿမိဳ႕ေလးကအိမ္ကိုျပန္ေတာ့ ဝမ္းသာစရာသတင္း ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ က်မတို႔ ငယ္စဥ္ သူငယ္တန္းမွ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အထိ ပညာရည္ႏို႔ေသာက္ၿပီး ဆည္းပူးခဲ့ရတဲ့ က်မတို႕ရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္ျပဳျပင္မြမ္းမံမႈေတြ လုပ္မယ္ဆိုတာပါ။ အဲဒီသတင္းကို ၾကားေတာ့ က်မဝမ္းသာမိပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မတို႔ေနခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးကို မြမ္းမံမႈေတြ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ က်မတို႔လဲ တတ္ႏိုင္တဲ့အားေလးနဲ႕ ကိုယ့္ေက်ာင္းႀကီးအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန တတ္အားသမွ် ပါဝင္ကူညီႏိုင္မွာကို အေတြးနဲ႕တင္ေတာင္ ေက်နပ္ေနမိပါတယ္။ က်မတို႔ငယ္ဘဝတည္းက ဆယ္တန္းအထိ မခြဲအတူ ေပါင္းေဖာ္လာခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုဟာ ေက်ာင္းေတြၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ကိုေတာင္ ဝင္ေနၾကပါၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ တာဝန္ထမ္းလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ အျခားႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ အသီးသီးအလုပ္ကိုယ္စီနဲ႕ က်ရာတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ရင္း က်မတို႕ရဲ႕ေခၽြးနဲစာေလးျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြေလးနဲ႕ ေက်ာင္းႀကီးအတြက္ အုတ္တံတိုင္းတစ္ေနရာစာကို က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ စုေပါင္းၿပီးလွဴလိုက္ရတဲ႕အတြက္ အလြန္ကို ဝမ္းသာပိတိျဖစ္မိပါတယ္။
အျခားႏိုင္ငံကိုေရာက္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ တာဝန္ကိုယ္စီထမ္းရြက္ေနၾကတဲ့အတြက္ ေရာက္မလာႏိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေရ..... ငါတို႕စုေပါင္းၿပီး လွဴလိုက္တဲ့ အလွဴ အတြက္ ေက်နပ္ပိတိျဖစ္ၿပီး သာဓုေခၚႏိုင္ပါေစ........................
Posted in
အလွဴ
by theint
|
လူတိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ရွိၾကမွာပါ။ ငယ္ငယ္ကပဲခင္ခင္။ ႀကီးမွပဲခင္ခင္ သူငယ္ခ်င္းဟာ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ တစ္ဦးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ဦးက ျဖည့္ဆည္းေပးၿပီး တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အၿမဲနားလည္ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ က်မမွာလဲ ဟိုငယ္ငယ္ကတည္းက အတူေပါင္းသင္းလာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိပါတယ္။ အရမ္းခင္ၿပီး အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။ ဟိုးငယ္ငယ္ ဘာဆိုဘာမွ မသိတတ္ေသးတဲ့ အျဖဴေရာင္အရြယ္ေလးမွာ ခင္ခဲ့ၾကတာ။ သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းထိ တတြဲတြဲပါပဲ။ က်မတို႔သူငယ္ခ်င္း တစ္ေတြဟာ ငယ္ငယ္ကေတာ့ စိတ္ကူးေတြယဥ္လို႔ေပါ့။ ငါတို႔ႀကီးလာလို႔ တကၠသိုလ္တက္က်ရင္ တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ အတူတူတက္ၾကမယ္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့လိုက္ရတာ။ က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ေက်ာင္းမွာတုန္းကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ဗရုတ္က်ခဲ့ၾကတာ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတန္းထဲမွာဆိုလဲ အၿမဲဲေရွ႕ဆံုးခံုမွာပဲ ထိုင္ၾကတာ။ က်မမွတ္မိေနေသးတယ္။ က်မတို႕ ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ ဘဝမွာတုန္းကေပါ့။ က်မတို႕တစ္ဖြဲ႔လံုးက အၿမဲပဲေရွ႕ဆံုးတန္းမွာထိုင္ေနက်ေလ။ က်မတို႔က (၆)ေယာက္အုပ္စု။ အတန္းထဲမွာ ခံုက ရိုးသံုးရိုးရွိတာ။ ေဘးရိုးေတြကေတာ့ တစ္ခံုကို ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ရတာ။ အလယ္ရိုးကေတာ့ တစ္ခံုကို ငါးေယာက္ထိုင္ရတာ။ အဲမွာပဲ ျပႆနာကစၿပီ။ က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူထိုင္ခ်င္တာ။ ခံုကလဲ ငါးေယာက္ခံုျဖစ္ေနတာ။ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ ငါးေယာက္ခံုကို ေျခာက္ေယာက္ အတင္းထိုင္ၾကတာ။ အတန္းပိုင္ဆရာမကလဲ ငါးေယာက္ပဲ ထိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ကို ေရႊ႕ခိုင္းတယ္။ ဆရာမက်ပ္လဲ က်မတို႔ အတူထိုင္ပါရေစဆိုၿပီး အတင္းကို ထိုင္ေနတာေလ။ ေနာက္ဆံုး ဆရာမကို ေျပာလို႔မရေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆံုးခံုကို ဆင္းေပးရွာတယ္။ က်မစိတ္မေကာင္း ျဖစ္လိုက္တာရွင္။ ဆင္းေပးခ်င္းဆင္းေပး က်မဆင္းေပးရမွာ။ က်မက ေနာက္က်မွေရာက္တာကို။ ေနာက္ေတာ့က်မလဲ က်မရဲ႕အေဒၚဆရာမဆီ ေျပးေတာ့တာေပါ့။ ဘယ္ရမလဲ က်မတဲ့ တစ္ေယာက္ထဲရွိတယ္။ အေဒၚဆိုေပမဲ့ က်မရဲ႕အေမလိုပါပဲ။ အဲဒီ အေဒၚဆရာမဆီ အပူကပ္လြန္းလို႔ ေက်ာင္းကဆရာမေတြကေတာင္ က်မကိုသမီးထင္ၿပီး အေဒၚရဲ႕သမီးကို တူမထင္ေနက်တာ။ က်မရဲ႕အေဒၚက အတန္းကိုတာသာျပန္သြားၿပီးထိုင္ေနက်အတိုင္းသာ ထိုင္ေနပါတဲ့ သူေျပာလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တာ။ က်မရဲ႕အေဒၚက ဆရာမကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္သလဲေတာ့ မသိဘူး က်မတို႔ မက်ပ္ရင္ၿပီးတာပါပဲတဲ့ ေျခာက္ေယာက္ထိုင္ခ်င္ရင္လဲ ထိုင္ပါတဲ့ေလ။ အဲလိုနဲ႕က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ခြဲစရာမလိုေတာ့ဘဲ အတူတူထိုင္လို႔ရသြားတာေလ။ ဘယ္သြားသြား ေျခာက္ေယာက္သား တပူးတြဲတြဲနဲ႕ေပါ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္က အလွဴရွိတာဝိုင္းကူ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းလစ္က်တာ။ ျမန္မာစာ ဆရာမအခ်ိန္မွာ ေရွ႕ဆံုးခံုတစ္ခံုလံုး ေပ်ာက္ေနေတာ့ ဆရာမက အတန္းပိုင္ဆရာမကို တိုင္တာေနာက္ေန႕က် အငါက္ခံက်ရတာ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူမခြဲဘူး ေျပာက်ေပမဲ့ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ ကြဲကုန္က်တာပါပဲ။ ယဥ္ခဲ့ဘူးတဲ့ စိတ္ကူးေတြလဲ အကုန္ပ်က္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ ေက်ာင္းေတြမတူေပမဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ (အထူးသျဖင့္သႀကၤန္လို ေက်ာင္းပိတ္ရက္)ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ေတြ႕ေနက်။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေတြၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္က်ေတာ့ သႀကၤန္မွာေတာင္ ေတြ႕ဖို႔မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္တဲ့လူကေရာက္နဲ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံတြင္းမွာရွိတဲ့ လူေတြက်ေတာ့လဲ ကိုယ္ကအားတဲ့အခ်ိန္ျပန္ေတာ့ သူကမအားနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုစံုညီညီနဲ႕ကို မေတြ႕ရတာေတာင္ ၾကာေနပါၿပီ။ လြမ္းလိုက္တာ သူငယ္ခ်င္းတို႕ရယ္။ ေနာက္ႏွစ္ သႀကၤန္က်ရင္ေတာ့ ငါတို႕တစ္ဖြဲ႕လံုးဆံုလို႔ရေအာင္ ႀကိဳးစားက်မယ္ေလ။
(က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရလို႔ေရးထားတာပါ)
Posted in
အတိုအထြာ
by theint
|
သိပ္ခ်စ္ခဲ့မိပါတယ္
အသစ္စက္စက္ႏွလံုးသားတစ္စံု
ေပးခဲ့မိတာေတာင္
မယံုဘူးလို႔မဆိုလိုက္ပါနဲ႕။
ဦးေႏွာက္နဲ႕ႏွလံုးသား
လြန္ဆြဲတဲ့ပြဲမွာ
ငါ့ရင္ဘတ္ႀကီးထဲက
ဒဏ္ရာနဲ႕ႏွလံုးသားေလးပဲ
က်န္ေနေလရဲ႕။
Posted in
ကဗ်ာ
by theint
|
၁ပြင့္ ..... မင္းကကိုယ့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာအခ်စ္
၂ပြင့္ ..... မင္းနဲ႔ကိုယ္ အျပန္အလွန္ မွီခိုဆက္သြယ္ေနတယ္
၃ပြင့္ ..... I Love You
၄ပြင့္ ..... သစၥာတရားႏွင့္ ကတိျပဳလွ်က္
၅ပြင့္ ..... ေနာင္တမရွိဘူး
၆ပြင့္ ..... အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕
၇ပြင့္ ..... မဂၤလာရွိေသာကိစၥႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳတဲ့အခါ
၈ပြင့္ ..... ေပးဆပ္သည္
၉ပြင့္ ..... ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာစြာ အခ်င္းခ်င္းျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္မႈခိုင္ၿမဲ
၁၀ပြင့္ ..... ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္
၁၁ပြင့္ ..... အခ်စ္ဆံုး
၁၂ပြင့္ ..... ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္သည္
၂၄ပြင့္ ..... အခ်ိန္မေရြး အၿမဲမလပ္ မင္းကိုလြမ္း သတိရတယ္
၃၃ပြင့္ ..... သံုးဘဝ သံုးကမာၻ
၅၀ပြင့္ ..... ထာဝစဥ္ ရွင္သန္လ်က္ရွိေသာ အခ်စ္
၆၆ပြင့္ ..... ေရစီးေၾကာင္းကေလးကဲ့သို႔ အၿမဲမျပတ္ စီးဆင္းလွ်က္
၉၉ပြင့္ ..... မိုးေကာင္းကင္ႏွင့္ ဝသုန္ေျမကဲ့သို႔ ကာလေထာင္ရွည္စြာ တည္ရွိမည္
၁၀၀ပြင့္ ..... အသက္ထက္ဆံုးေပါင္း၊ ရိုးေျမက်ေပါင္း၊ ရာသက္ပန္ေပါင္း
၁၀၁ပြင့္ ..... ထာဝစဥ္ ထာဝရ
၁၀၈ပြင့္ ..... မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ အခ်စ္၊ မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ့ အခ်စ္
၃၆၅ပြင့္ ..... ေန႔တိုင္းသတိရတယ္
၉၉၉ပြင့္ ..... မိုးေကာင္ကင္ႏွင့္ဝသုန္ေျမကဲ့သို႔ ကာလေထာင္ရွည္ၾကာစြာတည္ရွိမည္
၁၀၀၀ပြင့္ ..... ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းတိုင္ေအာင္ မင္းကိုခ်စ္တယ္
လက္ကမ္းစာေစာင္ေလးကေန ကူးယူေဖာ္ျပထားတာပါ။ သင္ေကာ သင့္ခ်စ္သူကို ပန္းဘယ္ႏွစ္ပြင့္ ပို႔မွာလဲ..။
Posted in
အတိုအထြာ
by theint
|
(၃)ရက္ေန႕ကရံုးမွာ အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးေျဖဖို႕ လူေတြအမ်ားႀကီး ေတြ႔ရတယ္။ ေခၚမွာက (၃၅)ေယာက္ထဲ လာေျဖၾကတာက(၆၀)ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနတာ။ ဒါေတာင္ ေန႕စားေခၚတာရယ္။ အလုပ္တစ္ခုရဖို႔ေတာင္ မလြယ္ေတာ့ပါလား။ လာေျဖၾကရတဲ့သူေတြလည္း သနားပါတယ္။ ေန႕စားေလးရဖို႕ေတာင္ အေဝးႀကီးကေန တကူးတက လာေျဖၾကရတာ။ အလုပ္ကထြက္ဖို႕သာ လြယ္တာ။ အလုပ္တစ္ခုရဖို႕က် ေတာ္ေတာ္မလြယ္တာပါလား။
Posted in
အတုိအထြာ
by theint
|
ဘဝမွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ခဲ့သိခဲ့တယ္။ ခင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာေလးဟာ တိုေတာင္းပါတယ္။ ခုေတာ့က်မရဲ႕ဘဝမွာေလ အဲဒီလူနဲ႔ခင္ခဲ့သိခဲ့ဘူးတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္က်မဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းထဲမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ပက္သက္ခဲ့ဘူးပါလားဆိုတာကို က်န္မေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ပက္သက္ခဲ့မိဘူးတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခားေလးကို ဖ်က္ပစ္လို႔ရရင္ေကာင္းမွာပဲ။
Posted in
အတိုအထြာ
by theint
|
ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသား
ႏုနယ္တဲ့ ခံစားခ်က္တို႔ရဲ႕ေစရာ
ခ်စ္ရသူ မင္းအတြက္
ကဗ်ာစပ္ခဲ့တယ္။
တို႔အတြက္ စပ္ဖူးတဲ့
ကဗ်ာမ်ားစြာ အဟုတ္မွတ္လို႔
ရင္ဘတ္နဲ႔ အျပည့္ခံစားၿပီးမွ
အညာခံရတဲ့အျဖစ္
အခ်စ္စစ္ေရ.....
ခုေတာ့.....ရယ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။
ႏႈတ္ဆက္လက္ျပၿပီးမွ
တိတ္တဆိတ္ခံစား
ၾကိတ္မွိတ္ အသည္းကြဲ
အလြမ္းမ်က္ရည္ေတြလဲ
ပင္လယ္ေဝခဲ့ရၿပီ။
Posted in
ကဗ်ာ
by theint
|
ဇန္နဝါရီ(SUNDAY)တစ္ရက္ရဲ႕
ညေနခင္းတစ္ခု
ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာမႈေတြနဲ႕ အဆံုးသတ္
တို႔ဘဝရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းထဲက
မင္း ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
အေဝးတစ္ေနရာမွာ
ေပ်ာ္ေနေတာ့မယ္ေပါ့။
ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြေနာက္က
ဝမ္းနည္းေၾကြကြဲမႈေတြ
မင္းသာခံစားတတ္မယ္ဆို
အလြယ္တကူ သိႏိုင္ေလရဲ႕။
Posted in
ကဗ်ာ
by theint
|