အေမ့မွာတမ္း
Sunday, December 14, 2008
ဆရာခ်စ္စံဝင္းေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ေလးနက္တဲ့ စာသားေလးေတြနဲ႔ ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးမို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဖတ္ရေအာင္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္....။
အေမ့မွာတမ္း
အေမက သားကိုမွာတယ္
ေကာင္းၿပီသား
အေမေျပာမယ္...။
ဘဝဆိုတာ ေခ်ာေမြ႔ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေက်ာက္သလင္း
ေလွကားထစ္ေတြ မဟုတ္ဘူး...။
ဘဝခရီးအတက္လမ္းမွာ
သံမႈိေတြရွိတယ္
ဆူးေတြ ေျငာင့္ေတြ အဖုအထစ္ေတြ ရွိတယ္။
ဘဝအတက္ေလွကား
ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြကလဲေဆြးလို႔
တစ္ခ်ိန္လံုးလဲ တက္ေနရတာပဲ။
ေလွကားထိပ္ေရာက္သြားတဲ့အခါ
ေဒါင့္ခ်ိဳးေနရာေတြကို ေတြ႔ရမယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ အေမွာင္ထဲလဲ သြားရတယ္။
မီးမရွိတဲ့ေနရာေတြေပါ့...
ဒါေပမယ့္- ေနာက္ျပန္မလွည့္နဲ႕သား
ပင္ပန္းလွပါရဲ႕ဆိုၿပီး
ေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာလည္း ရပ္မေနနဲ႔
လိမ့္လည္း မက်ေစနဲ႔
သားတာဝန္ကေတာ့ ဆက္သြားရမွာပဲ။
နားမေနနဲ႔သား
ဆက္တက္...ဆက္တက္
ဆက္သြား...ဆက္သြား
ဘဝဆိုတာ သလင္းေလွကားထစ္ေတြလို
ေခ်ာမေနဘူး...။
ေကာင္းၿပီသား
အေမေျပာမယ္...။
ဘဝဆိုတာ ေခ်ာေမြ႔ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေက်ာက္သလင္း
ေလွကားထစ္ေတြ မဟုတ္ဘူး...။
ဘဝခရီးအတက္လမ္းမွာ
သံမႈိေတြရွိတယ္
ဆူးေတြ ေျငာင့္ေတြ အဖုအထစ္ေတြ ရွိတယ္။
ဘဝအတက္ေလွကား
ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြကလဲေဆြးလို႔
တစ္ခ်ိန္လံုးလဲ တက္ေနရတာပဲ။
ေလွကားထိပ္ေရာက္သြားတဲ့အခါ
ေဒါင့္ခ်ိဳးေနရာေတြကို ေတြ႔ရမယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ အေမွာင္ထဲလဲ သြားရတယ္။
မီးမရွိတဲ့ေနရာေတြေပါ့...
ဒါေပမယ့္- ေနာက္ျပန္မလွည့္နဲ႕သား
ပင္ပန္းလွပါရဲ႕ဆိုၿပီး
ေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာလည္း ရပ္မေနနဲ႔
လိမ့္လည္း မက်ေစနဲ႔
သားတာဝန္ကေတာ့ ဆက္သြားရမွာပဲ။
နားမေနနဲ႔သား
ဆက္တက္...ဆက္တက္
ဆက္သြား...ဆက္သြား
ဘဝဆိုတာ သလင္းေလွကားထစ္ေတြလို
ေခ်ာမေနဘူး...။
December 16, 2008 at 1:41 AM
it's really an inspiring poem. i like it.. thanks for sharing!
=)